Beter dan een ring.
Het verhaal van de Rolls-Royce.
Het was een kille winterochtend in Londen in het jaar 1902, toen John Montagu, een man van adellijke afkomst maar met een eeuwig lege portemonnee, besloot Groot-Brittannië’s eerste automagazine, The Car Illustrated, op te richten. Zijn passie voor de automobiel dreef hem, en met de hulp van de getalenteerde illustrator Charles Sykes zette hij zijn droom om in realiteit. Sykes, een man met een scherp oog voor detail, had al een indrukwekkende carrière als beeldhouwer opgebouwd en was het creatieve brein achter de illustraties van het tijdschrift.
Rond dezelfde tijd ontmoette Montagu een jonge vrouw genaamd Eleanor Thornton. Eleanor werkte als assistente bij de Automobile Club onder leiding van Montagu’s vriend, Claude Johnson. Ze was niet alleen uitzonderlijk intelligent, maar ook betoverend mooi. Montagu, meteen verliefd, bood haar een baan aan als kantoorhoofd bij zijn tijdschrift. Eleanor accepteerde het aanbod en al snel bloeide er een intense en geheime liefdesrelatie op tussen de aristocratische uitgever en de jonge vrouw uit Zuid-Londen.
In 1903 werd Eleanor zwanger. Het paar besloot dat het beste voor hun baby zou zijn om haar af te staan voor adoptie. Op de dag van de geboorte hield Eleanor haar dochter Joan slechts enkele seconden vast voordat ze haar overhandigde aan Montagu met de woorden: “Nooit meer de naam van de baby noemen.” Montagu zorgde ervoor dat Joan een goede opvoeding kreeg, zij het op afstand. Hij bezocht haar regelmatig, maar altijd in het geheim en onder de naam ‘Oom John’.
Ondertussen bleef Eleanor haar dubbelleven leiden. Overdag was ze de respectabele assistente van Johnson, maar ‘s nachts transformeerde ze in een exotische danseres en naaktmodel. Het was tijdens deze nachtelijke escapades dat ze opnieuw in contact kwam met Sykes, voor wie ze regelmatig poseerde. Sykes, geïnspireerd door haar gratie en schoonheid, creëerde verschillende kunstwerken die Eleanor als model hadden.
In 1910, nadat Claude Johnson managing director van Rolls-Royce was geworden, benaderde hij Sykes met een bijzondere opdracht. Johnson wilde een unieke mascotte voor de radiatordoppen van Rolls-Royce auto’s, iets dat de elegantie en de kracht van het merk zou belichamen. Geïnspireerd door het standbeeld van de ‘Nike van Samothrace’ in het Louvre, gaf Johnson Sykes de opdracht om iets soortgelijks te creëren. Sykes, die vaak met Montagu in zijn Silver Ghost had gereisd, besloot dat een delicate en etherische figuur beter bij het merk paste. Zijn muze, wederom Eleanor, werd het model voor wat later de ‘Spirit of Ecstasy’ zou worden.
Het ontwerp van Sykes, een kleine aluminium statuette van een jonge vrouw in wapperende gewaden, werd enthousiast ontvangen door Johnson. Rolls-Royce registreerde de ‘Spirit of Ecstasy’ als hun intellectuele eigendom in 1911, ondanks de weerstand van oprichter Henry Royce, die een hekel had aan mascottes. De ‘Spirit of Ecstasy’ werd echter een symbool van het merk en won in 1920 een gouden medaille tijdens een wedstrijd in Parijs voor de beste automascotte ter wereld.
Het leven nam een tragische wending voor Eleanor en Montagu op 30 december 1915. Ze genoten van hun lunch aan boord van de SS Persia, op weg naar India. Het schip werd getorpedeerd en zonk binnen vijf minuten. Eleanor verdween in de golven en werd nooit meer gezien. Montagu, zwaar gewond, overleefde wonder boven wonder na 38 uur ronddobberen in een reddingsboot. Hij herstelde in Malta en las met bittere ironie zijn eigen overlijdensberichten in de Londense kranten.
Montagu zou nooit over het verlies van Eleanor heen komen. Haar geest bleef bij hem, waar hij ook ging, in elke Rolls-Royce die hij bezat. De ‘Spirit of Ecstasy’ werd een eeuwig eerbetoon aan hun geheime, maar diepe liefde, een liefde die de tand des tijds zou doorstaan.
Wordt vervolgd.
